Aby pomóc krajom rozwijającym się i gospodarkom w okresie przejściowym w przyspieszeniu rozwoju przemysłowego i konkurencyjności, jednym z obszarów zainteresowania UNIDO jest udzielanie im porad w zakresie polityki.
Jednym z przykładów jest to, że przez lata UNIDO oferowało wielu krajom doradztwo polityczne w zakresie tworzenia przemysłowych stref wolnocłowych jako sposób na pomoc producentom w krajach rozwijających się w rozszerzeniu produkcji na eksport. Rozwój stref wolnocłowych i rozwój wolnych portów od dawna postrzegany jest jako aspekt szerszej polityki, która może pobudzić handel, rozwój przemysłu i zatrudnienie.
Położony na Oceanie Indyjskim, u południowo-wschodnich wybrzeży Afryki, Mauritius był naturalnym centrum biznesowym dla handlu międzynarodowego. Pod koniec lat sześćdziesiątych pro-biznesowy rząd, chcąc rozwijać krajowy sektor przemysłowy, zwrócił się do UNIDO o poradę w sprawie zachęt i środków politycznych. W szczególności zwrócił się o pomoc w przygotowaniu studium wykonalności dotyczącego ustanowienia przemysłowej strefy wolnocłowej.
Na prośbę UNIDO udzieliło porad dotyczących polityki przemysłowej i pomogło we wstępnych przygotowaniach do strefy wolnej od przemysłu. UNIDO pozyskał wysoko wykwalifikowanego ekonomistę, który doradzał rządowi w sprawach polityki eksportowej.
Dzięki takim radom rząd mógł odegrać znaczącą rolę w przyciągnięciu dużej ilości inwestycji zagranicznych do strefy, co zaowocowało pozytywnym wpływem na front gospodarczy i stworzył tak zwany „cud gospodarczy” ” z lat 70.
Ustawa Mauritiusa o strefach przetwórstwa eksportowego weszła w życie w 1970 r. Do marca 1973 r. stworzono ponad 14 000 miejsc pracy i 34 nowe fabryki w przemysłowej strefie wolnocłowej, produkujące takie produkty, jak tekstylia i odzież, żywność i napoje, baterie i płyta wiórowa.
Od tego czasu Mauritius rozwinął się w jedną z najbardziej udanych stref przetwarzania eksportu na świecie.
W liście do UNIDO z dnia 28 lutego 1973 r. stały przedstawiciel UNDP zauważył, że UNIDO cieszy się dobrą reputacją na Mauritiusie, ponieważ jego wysiłki odegrały ważną rolę w architekturze planów rządowych dotyczących działalności przemysłowej.